Ongelukkig getrouwd, gelukkig gescheiden.
Hoe een ex-stel elkaar nu wel gelukkig maakt.
Je ontdekt na 10 jaar huwelijk dat scheiden de enige uitweg is. Verrassend genoeg, ook het begin van iets moois. Loes (45) en Maarten (48) vertellen hoe zij na een pijnlijke echtscheiding een nieuwe omgangsvorm vinden, die recht doet aan de kinderen Rob (10) en Tim (12) en aan henzelf!
Iedere zondag om 17.00 steken Rob en Tim het grote grasveld over dat tussen hun twee ouderlijke huizen ligt. ‘De ouder bij wie de kinderen zijn brengt ze naar de andere ouder’ vertelt Maarten. ‘Dan staat de wijn koud en nemen we de week door: wat er thuis is gebeurd, hoe het op school ging. Beide kinderen vertellen ontspannen over de voorbije week en als ze spelen dan bespreken Loes en ik de zaken waar zij niet bij horen te zijn’.
Vijf jaar geleden ging het er minder gezellig aan toe. Na 10 jaar huwelijk en twee mislukte therapieën besloten Loes en Maarten uit elkaar te gaan. Loes wilde naar Groningen vertrekken en Maarten wilde in Zwolle blijven. De consequentie was dat we dan geen co-ouders konden worden, terwijl de kinderen beide ouders nodig hadden.
‘Het werd Groningen’ vertelt Loes: ‘En daar gingen we, met twee aparte verhuiswagens. De eerste twee jaren waren heel ingewikkeld, maar we waren beiden vastbesloten om het voor de kinderen goed te regelen. Dit was onze opdracht, ook door mijn eigen achtergrond als kind van gescheiden ouders. Die hebben hun scheiding tot aan de Hoge Raad uitgevochten, wat voor mij een dramatische situatie was’.
Maarten: ‘We wilden geen vechtscheiding en hebben de begeleiding van een mediator ingeschakeld.’ Zo heb ik heb als echtscheiding mediator door het proces van A tot Z begeleidt door het maken van een ouderschapsplan en een echtscheidingsconvenant, waarin alle afspraken goed zijn vastgelegd. ‘Wij hebben geen financiële verplichting naar elkaar want we verdienen evenveel ook hebben we afstand gedaan van elkaars opgebouwde pensioen. Het is geven en nemen’.
Ook voor opa’s en oma’s heeft een scheiding gevolgen. Soms zien ze de kleinkinderen niet meer omdat er sprake is van een vechtscheiding en de verstandhouding verzuurd. Inmiddels komen de opa’s en de oma’s gezamenlijk langs op de verjaardagen van de kinderen en is er onbeperkt contact tussen de kinderen en hen.
‘Na de scheiding had ik geen contact meer met Maarten zijn ouders’. Vertelt Loes. ‘Daar had ik zo’n verdriet van dat ik in een moedige bui alle opa’s en oma’s heb uitgenodigd om samen langs te komen. Een groot succes’!
Maarten: ‘De zorg voor de kinderen hebben we van meet af aan precies gelijk verdeeld. We hebben dezelfde oppas. De kosten van de kinderen houden we bij en deze middelen we eens per drie maanden. Dat is de enige financiële verplichting die we aan elkaar hebben’.
* De namen uit bovenstaande blog zijn fictief. Endore kan u als echtscheidingmediator en coach bijstaan in uw echtscheiding. Mijn kantoor is gevestigd in Zwolle, maar mijn werkgebied strekt zich ver uit in de regio.
